Savrulurken

 

Bazen seni ve senden kalanları korumak için gözkapaklarımı indiriyorum. Uykuya ihtiyacım olmasa bile. Sadece seni korumak adına. Murakami'nin bir romanında sadece uyuyan ve uyanmak istemeyen Eri Assay gibi. Vücudumun tüm fizyolojik ihtiyaçlarını minimuma indirip beni öldürmeyecek kadarını yapıp uykuya yatmak istiyorum.
Sana bakan bu gözlerim artık gördüklerine inanamıyor çünkü.
Ben hep senin güzelliğinle gözlerimin pasını silerken, pembe beyaz bulutların üzerinde yürürken, şimdi katrana bulanmış hiçlikte, dev bir bataklıkta debelenip senden kalanları da kirletiyorum istemeden de olsa.