truth

Sabah uyandığında yanında olması gereken şey yoktu. Etrafına tekrar bakındı, yine göremeyince Belki yıkanmaya gitmiştir dedi. İlk defa ondan ayrı yıkanmaya gitmişti, birden aklına bir şey düştü ve endişelendi. Çünkü o, büyüklerinden yıkanmaya gitmek ile ilgili epey kötü şey duymuştu. Yıkanmaya gitmek ayrılık olabilirdi, onu bir daha görememekti belki de.

Bir köşeye sinip gelmesini bekledi. Zaten o, hep bir köşeye sinerdi. Daha doğrusu onlar. Hep buruşturulup köşeye atılır; oradakinden daha kötü bir yere atılıncaya dek de o köşede dururlardı.

Sonra bir ses duydu. Terlik sesi; hani terlikler çıplak ayağa giyilince tarifi zor bir ses çıkartırlar ya, işte onu. Elindeki leğenle hızlı adımlarla ona doğru gelen sahibinin sesiydi o, o sesin sahibi ayağı iyi tanırdı.

Leğenin içinde yıkanmaya gitmiş şeyler vardı, belki O da vardı. Olmalı diye düşünüyordu, tek tek yıkanmış, temizlenmiş o şeylere sindiği köşeden bakarken.

Yoktu. Büyüklerinden duyduğu korkutucu şey onun başına da gelmiş, tekini kaybetmişti. Yıkanmak için o canavar makinenin içine giren ve kaybolan diğerleri gibi o da kaybolmuştu. Ağlamak istiyordu ama yapamadı, o ağlayamazdı ki. Bir bez parçası nasıl ağlasın?

Sonra sahibi onu gördü, yerden aldı ve yan odada oturan birine Teki nerde ya bunun? diye sordu. Cevabın Burda! olmasını çok istiyordu, ama cevap Bilmem, yine kaybolmuştur... Onu da at çöpe gitsin, artık bir işe yaramaz. olmuştu.

Bir poşetin içine tıkıştırıldı, çöpe atıldı.
Ve bir teki kaybolmuş çorabın hikayesi daha burada sona erdi.